Hoe bouw je een bedrijf op als alles al zo snel te veel is?

Mijn energie-levels en hoe ik “wat ik heb” kan verdelen in de juiste balans tussen werk, verbinding met mensen waar ik van hou, rust in de natuur en beweging is mijn grootste uitdaging op dit moment.

Angst en snelle overprikkeling maken het me een beetje lastig. Ik kan nog niet autorijden tot een straal buiten ongeveer 5 km van mijn huis en de supermarkt is al VEEL. Hoe bouw je een bedrijf op als alles al zo snel te veel is? Als je niet even naar je vriendinnen (of klanten 😉) kunt rijden?

Van nature werk ik hard. Er is een drive die ik niet kan verklaren, die bij me hoort. Het zal wel een Steenbok dingetje zijn. Maar mijn lastigste trauma patroon is dat ik mezelf isoleer(de) als het niet zo lekker met me gaat. Depressie ligt op de loer als je jezelf ingraaft en alleen maar werkt. “All work and no play makes Tamara a dull girl“, ken je die film nog? En die weg naar beneden kan zo langzaam gaan dat je het niet echt in de gaten hebt tot het te laat is.

Tegenwoordig zie ik dat in en wil ik het graag anders doen, maar het “energie-dilemma” zit een in de weg. Want gezellig met vriendinnen of familie leuke dingen doen, dat valt weg als ik focus op werk. En als ik leuke dingen doe, heb ik geen energie over om “goed te werken”.

De druk op mezelf om toch beiden te doen, is enorm. Mijn hoofd blijft “zoeken” naar de juiste oplossing. Blijft proberen. Als ik lekker werk dan laad ik daarnaast op in de natuur, met bewegen, QiGong, schilderen, mijn voetjes in het gras (in de warmere seizoenen), en nog een paar fijne “tools” die ik in mijn eerste boek #HOEDAN?! heb omschreven.

Maar net als iedereen heb ik ook mensen nodig. Verbinding. Delen, praten, knuffelen…het is zo belangrijk. Ik voel het nu meteen als ik mezelf te veel isoleer. Alles wordt zwaarder, kleine dingetjes worden groot en spanning zakt niet meer weg omdat ik mezelf constant “trigger” met mijn gedachten. Het is niet goed voor een mens.

We zijn sociale dieren van nature, al heeft niet iedereen het in dezelfde mate nodig. Alles voelt lichter als je mensen om je heen hebt om te delen. Al is het maar een wandelingetje samen, een kop koffie of een kort praatje met de buurvrouw; dat is zo waardevol.

De keerzijde is dat, als ik te weinig alleen ben en te veel mensen om me heen heb, mijn hele systeem in de paniekmodus raakt. Dat “aan staan” lukt niet meer. De racende gedachten gaan nog harder, paniek bouwt op, mijn ademhaling zit hoog en alles schreeuwt “VEEL, dit zijn te veel prikkels! We willen stilte!”

Ergens daartussen zit de juiste balans. Genoeg alleen zijn, Genoeg werken, Genoeg bewegen en Genoeg verbinding. Dat is mijn Vierkant van Happiness. De basis. De vier dingen die ik nodig heb. Hoe ik mijn energie hierussen moet verdelen blijft dus voor nu even een struggle van vallen en opstaan.

Naast het bouwen van mijn bedrijf heb ik therapie, ben ik aan het helen van alles wat nog in me zat, geef ik aandacht aan alle delen in mij die dat zo nodig hebben. Het verleden. De oude patronen. De pijn in mijn zenuwstelsel en lichaam dat nog vastzat, dat wat mijn hoofd zo doet racen. En probeer ik nieuwe manieren te integreren, zoals “NEE” zeggen, iets dat voor een People Pleaser gelijk staat aan “Aaah, de dood!”…en alle gevoel dat daarbij komt kijken. Vind je het gek dat ik soms wat anxiety ervaar. 😉

Daarbovenop komt het gewone dagelijks leven. Ik zei ooit als grapje tegen een vriendin dat “mijn gevoel een fulltimebaan is” en dat omschrijft het perfect. Emoties kosten me tijd en energie. Een deel van mij vindt dat onacceptabel want “daar is geen tijd voor want we moeten werken”. Iets wat dan weer exact omschrijft wat er mis is met onze hele wereld, maar dat is een te lang verhaal.

Het kostte me jaren om te observeren wat er gebeurde en waar mijn hoogsensitieve balans tussen over- en onderprikkeling ligt. 50% introvert, 50% extrovert. Verbinding met mensen waar ik van hou; om te ontladen en verwerken. Om gewoon “samen te zijn”; gezellig kletsen en knuffelen met degenen van wie ik hou (wat hou ik van knuffelen en aanraken! En dan wil ik tegelijketijd afstand houden want ik neem al hun energie over en voel hun emoties ;)).

Een goed gesprek vol diepgang en echtheid laadt me op, “small talk” over niks zuigt me leeg. Lekker alleen in de natuur zijn heb ik nodig om weer op te laden. Dat noem ik “Process Days” (nouja, days; momentjes); dan kan de file in mijn hoofd weer doorrijden en komt er lucht. Dat stukje “Handleiding voor mij als Mens” is duidelijk.

Maar daar komt nu dus de spanning bij van “het leven als ondernemer”. Ik doe niet genoeg, het gaat niet snel genoeg! En ik moest al zoveel van mezelf. Ik moest juist leren om minder te moeten van mezelf. Zucht.

Dus hoe zet je je bedrijf op, met maximaal dagelijks 62% energie en vaak ook 30% of minder? Als je na twee goede dagen soms weer omvalt en toch echt dacht dat je het juiste deed?

Ook daar zijn delen die een paniekerige mening hebben. Maar ik, ik als mijn Self, weet nu dat het gaat om elke dag langzaam, zorgvuldig de juiste stapjes zetten, de goede richting op. Met een goed plan dat helemaal past bij mij.

Ik weet dat ik op het juiste pad ben en mijn vertrouwen groeit. Met een nieuwe kijk op acceptatie dat het nu even zo is; dat “niet meer vechten” scheelt me al zoveel energie. Mijn Paniekerige Delen geruststellen als er meer angst is dan vertrouwen. Dat heb ik ook eindelijk geleerd. Of als mijn hormonen los gaan (oh, ook de overgang nog tussendoor ;)).

Er is veel angst en spanning maar ook veel meer vertrouwen dan ik ooit heb gehad. Dat groeit vanbinnen. Echt vertrouwen in mezelf, in anderen, in hoe de universe werkt (Ja, ik geloof in zo veel 😉). Als ik dat blijf kunnen zien, als ik geaard kan blijven en in dagen van “aahh” toch steeds kan terugkeren naar dat gevoel, terug naar mijn Self en genoeg “ventrale energie”, zoals dat in de zenuwstelsel wereld heet, dan groeit mijn energie.

Dat, plus dingen doen waar ik blij van word, waar ik energie van krijg. Want dat krijg te weinig ruimte. Ook omdat waar ik blij van word zodanig veranderd is dat ik nog moet zoeken naar wat dat dan is en waar ik het kan vinden. Als mijn passie en enthousiasme hun weg terug naar mij vinden, als mijn neurotransmitters weer genoeg happiness geven, dan groeit mijn energie.

Ik ben op de juiste weg en al die stapjes zijn vooruit. Soms even achteruit maar dat geldt voor iedereen, toch?

Langzaam dus. Met aandacht. Voor mezelf en mijn klanten. Goed zorgen voor de klanten die ik heb. Ze blij en tevreden maken, want daar word ik ook blij en tevreden van. Met geduld voor mezelf. Met de juiste focus. Het juiste plan (want dat kan ik wel 😉). Het juiste doel en de juiste acties met genoeg “Return on Investment” in energie-groei of business doelen. Veel geruststelling. En lief zijn voor mezelf als ik toch de verkeerde keuze maak.

En ik herinner mezelf eraan dat het tegenovergestelde van onzekerheid niet zekerheid is, want alles in onze wereld is een soort “schijn-zekerheid”….maar vertrouwen. Vertrouwen is de positieve kant van onzekerheid. Dat vertrouwen dat ik nooit had, dat nu groeit, dat is een signaal dat ik op de juiste weg ben. Dat is wat me helpt om nu te staan voor wie ik ben. Als ondernemer. Als mens.

###